تاریخچه غذاهای ایرانی

از دیر باز تهیه غذای روزانه برای ایرانیان جزء جدا نشدنی روزمره بوده. یکی از اصلی تر ین دلایل کار و تلاش و کسب درآمد برای تهیه خوراک می باشد به طوری که می توان گفت حداقل 3/1 درآمد خانوار صرف هزینه های خوارک می شود.
در گذشته زمانی که وسایل طبخ غذا مانند امروز پیشرفته و قابل دسترس نبوده زمان بیشتری از عمر آشپز ها صرف پختن غذا صرف می شده. به طوری که برای فراهم نمودن حرارت پخت ساعت ها وقت صرف میشد. در تاریخچه آشپزی دوره قاجار که حکومت های درباری اشرافی وجود داشت می توان اشرافیت را در طبخ غذا دید.
دربار آشپزهای مخصوص به خود را داشت حتی بسیاری از مرفهین و بزرگان شهر نیز برای طبخ غذای روزانه آشپزی را به استخدام در می آوردند. آشپز ها برای طبخ وعده غذایی نهار از ساعت های ائلیه صبح حدودا 6 صبح شروع به کار میکردند تا وعده غذایی را بتوانند سر وقت آماده کنند.
یکی از مسایل مهم ر طبخ فراهم نمودن آتش بود که در زمستان با مشکل روبرو بود. برای طبخ های خانگی بیشتر از تنورها و اجاق های نفتی استفاده میشد.یکی از دلایل خوش طعم بودن غذاهای زمان گذشته استفاده از آتش بود که طعم دودی به غذا می بخشید، امروزه در پیکنیک های خانوادگی برای لذت بردن بیشتر از فضای طبیعی طبخ غذا را بر روی آتش انجام می دهیم.
یکی دیگر از علت های خوش طعم بودن غذاهای گذشته استفاده از ظروف قدیمی بیشتر ظروف مسی بوده که طعم خاصی به غذا میداده. امروزه از لحاظ علمی روشن شده استفاده از ظروف مسی و روی در طبخ غذا بسیار مفید بوده و خاصیت غذا را دو چندان می کند.

استفاده از مواد اولیه خاص و تازه همیشه در دستور پخت غذای ایرانی موجود بوده.فرآورده‌های سرزمین ایران متنوع و ممتاز است. از این جهت که در این سرزمین همه جور اقلیمی – گرمسیر، سردسیر، بیابانی، دریایی، دشتی، کوهستانی – پیدا می‌شود، ثانیا ایران بخشی از نوار حاصل خیزی که از دامنه‌های هیمالیا تا سواحل اروپایی دریای سیاه کشیده شده است و سرزمین‌های کشمیر، افغانستان و پاکستان و آسیای صغیر تا یونان و پاره‌ای از اروپای شرقی را در بر می‌گیرد. میوه و سبزی و تره‌باری که در این نوار از خاک ایران بدست می‌آید از لحاظ عطر و طعم در جهان بی‌مانند است. گوشت، شیر و کره و روغن این منطقه هم به همان دلایل بر نظایر خود در سایر جاها امتیاز دارد.

دم کشیدن و جا افتادن غذا، آشپزی ایرانی را از سایر شیوه‌های آشپزی ممتاز می‌کند. ملل دیگر، به هر دلیلی که باشد، بیشتر غذاهای خود را به سرعت آماده می‌کنند، و در بعضی موارد مثلا آشپزی چینی، بسیاری از مواد را فقط مختصری تفت می‌دهند، یا به اصطلاح می‌ترسانند، و بصورت نیم‌پز می‌خورند. در اروپا هم این رسومات چینی تا حدی رایج شده است. از آن جا که ذائقه ما ایرانی‌ها به غذای دم کشیده و جا افتاده عادت دارد، بسیاری از ما برای قبول این نوع غذاها آمادگی ندایم؛ ولی البته این امر چیزی جز عادت نیست و لذت بردن از هر نوع آشپزی را با اندکی کنج کاوی و تحمل می‌توان آموخت.

نکته‌ای که با یک نگاه کلی به آشپزی ایرانی روشن می‌شود، این است که هر کدام از غذاهای اصلی ایرانی الگویی است که بواسطه قرن‌ها تجربه بدست آمده است و می‌توان آن را با مواد گوناگون پر کرد. برای دیدن این حقیقت کافی است به انواع پلو و خورش و آبگوشت و اشکنه و کوکوی ایرانی نگاهی بیندازیم : در همه این موارد می‌توان گفت که امکان تنوع بی پایان است، در حالی که هویت غذا (چه آبگوشت باشد چه خورش) سر جای خود باقی می‌ماند. بنابر این خورش، آبگوشت یا اشکنه‌ی ایرانی یک خوراک معین نیست، بلکه یک الگویی است برای درست کردن غذاهای بیشماری که می‌تواند با هر فصل از سال یا هر منطقه‌ای از کشور، یا با ذوق و توانایی هر پزنده و خورنده‌ای جور در بیاید. این کیفیتی است که آشپزی ایرانی را بطور کلی از آشپزی سایر ملل ممتاز می‌کند.

نمایندگی شاندیز در البرز (عظیمیه )

آدرس : كرج - ميدان ازادگان - خيابان حسینی - روبروى برج ميلاد - رستوران شانديز عظيميه

تلفن :

026-32568300
026-32568400